இந்தச் சம்பவம் மூலமாக முன்னிலைப் படுத்தப்பட்ட ஆனந்தபுரத் தோல்வி, எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினருக்கு ஒரு பாரிய இழப்பு என்பதை நிரூபித்தது. இந்த வீரமான போராளிகளான கோபித் மற்றும் அமுதாப் என்பவர்களது இழப்பு, அவர்களது தொண்டர்களிடத்தில் சோர்வடையும் நம்பிக்கையற்ற விளைவை ஏற்படுத்தியது.
இந்த மன உறுதி தளர்வடைந்தது, புலிகளின் தற்காப்பு அரண்கள் பலவீனமாவதற்கான காரணமாக இருக்கலாம், அதன் விளைவாக ஆயுதப் படைகள் விரைவாக அதனை உடைத்துக் கொண்டு, ஒன்றிணைவதற்கும், சுற்றி வளைப்பதற்கும் வழியமைத்தது.
பாரிய தாக்குதலுக்கு ஆயத்தமாக தங்களை தயார் படுத்திக்கொண்டிருந்த ஆனந்தபுரத்து புலிவீரர்கள் எதிர்பாராதவிதமாக திடீரென நிலத்தில் தனிமைப் படுத்தப்பட்டார்கள்.
உயர்மட்ட புலித் தலைவர்கள் ஆனந்தபுரத்தில் தாங்கள் தனித்து விடப்பட்தை உணர்ந்தார்கள், மற்றும் பிரபாகரன்கூட அந்த நேரத்தில அங்கு இருந்திருக்கலாம் என்று சந்தேகம் நிலவியது.
இராணுவம் வேகமாக நகர்ந்து புலிகளின் நிலைகளை சுற்றி வளைத்துக் கொண்டது. ஒரு முற்றுகைக்கான முன்னேற்றம் அதில் இருந்தது. பிரபாகரன் அங்கிருக்கவில்லை, மார்ச் 26 ந்திகதியே அவர் அந்த இடத்தை விட்டுப் போய்விட்டார். ஆனால் ஏனைய முக்கிய புலிகள் மாட்டிக் கொண்டனர்.
கஜபாகு படையணியின் 4வது, 6வது, 8வது, 12வது, 14வது, மற்றும் 20வது பிரிவுகளும், 5வது விஜயபாகு, 9வது கெமுனு கண்காணிப்பு பிரிவுகளும், ஸ்ரீலங்கா இலகு படைப்பிரிவின் 11வது மற்றும் 20வது பிரிவுகளும், விசேட படையணி 1ம் மற்றும் 2 கொமாண்டோ படைப் பிரிவுகளும் இந்த நடவடிக்கையில் ஈடுபட்டன .
இதேவேளை புலிகளின் அவசர வழங்கல்களுக்கான பாதையாக பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த அம்பலவன் பொக்கணையிலிருந்து, பச்சைப் புல்மோட்டைக்கு வரும் ஒரு ஒற்றையடிப்பாதையும் இதனால் தடைப்பட்டது.
இதன்படி ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட புலி அங்கத்தவர்கள் மற்றும் தலைவர்கள், பிரதானமாக தென்னந் தோட்டங்களும் பனை மரங்களும் நிறைந்த இரண்டு சதுர கிலோ மீட்டர் பரப்புக்குள் சுற்றி வளைக்கப்பட்டு அடைபட்டனர்.
இந்த முற்றுகையை உடைக்க அவசரமான ஒன்றாக கடற்புலிகளின் சிறப்புத் தளபதி சூசை, முற்றுகைக்கு உட்பட்டிருக்கும் தனது தோழர்களுக்கு உதவுவதற்காக ஆயுதங்களுடன் கடல் வழியாக ஒரு குழுவை அனுப்பினார்.
வலைஞர் மடத்திலிருந்து பயணத்தை ஆரம்பித்த இந்தப் படகுகள் வரும் வழி எங்கும் சண்டையிட்டபடி பட்டியடிக் கடற்கரைக்கு அருகே கரையிறங்க எண்ணியிருந்தது.
கடற்படையினர் தங்கள் சிறு கப்பல் தொகுதியைப் பயன்படுத்தி கடும் கண்காணிப்பில் ஈடுபட்டிருந்த படியினால் படகுகளை கரையிறங்க அனுமதிக்கவில்லை, அதனால் இது நடைமுறைச் சாத்தியமாகவில்லை, ஏற்கனவே காயமடைந்திருந்த லோறன்ஸின் தலைமையில் புலிகள் சுமார் 120 வரையான போராளிகளை வலுப்படுத்துவதற்காக மேலும் அனுப்பினார்கள்.
மிகவும் கடுமையான நுண்ணிய ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தி இராணுவத்தினர், இரண்டு பேரூந்துகளையும் மற்றும் ஒரு பார ஊர்தியையும் அழித்தொழித்தனர்.
இந்த மூன்று வாகனங்களில் வந்தவர்களில் அநேகமாக எல்லோருமே கொல்லப்பட்டதுடன், வாகனங்கள் கிட்டத்தட்ட எரி சாம்பல் போலாயின.
உயிர்தப்பிய ஒரு சிலர் வாகன அணியில் எஞ்சியிருந்த இரண்டு வாகனங்களில் வந்தவர்களுடன் சேர்ந்து தப்பியோடினார்கள். லோறன்சும் பத்திரமாக திரும்பினார்.
இறுதியாக ஏப்ரல் 3ல் கேணல் பானுவின் தலைமையில் கணிசமான தொகையிலான போராளிகள் பாதுகாப்பு வளையத்தை ஊடுருவி பாதுகாப்பாகத் தப்பினார்கள்.
இந்த முயற்சியில் பானுவும் காயமடைந்தார். எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் துணை இராணுவத் தளபதியாக கடமையாற்றிய தீபனுக்கும், பானுவுடன் சேர்ந்து தப்பிச் செல்வதற்கான ஒரு வாய்ப்புக் கிட்டியது.
ஏப்ரல் 1 மற்றும் 2 ஆகிய இரண்டு தினங்களிலும் தீபன் இரண்டு தடவை காயமடைந்தார்.
தீபனுடன் நீண்ட காலமாக பழகியுள்ள பானு தன்னோடு தீபனையும் தூக்கிச் செல்ல விரும்பினார். முன்னிலைகளில் தீரமுடன் போராடி துணிச்சலான போராளி எனப் பெயர் பெற்றிருந்த தீபன் அதற்கு மறுத்துவிட்டார்.
தன்னுடைய சக போராளிகளை தனித்துவிடவோ அல்லது கைவிடவோ தன்னால் முடியாது என்று அவர் கூறிவிட்டார்.”
நான் வெளியே வருவதானால் என்னுடைய தொண்டர்களுடன்தான் வெளியே வருவேன் இல்லாவிட்டால் அவர்களுடனேயே செத்து மடிவேன்” என்று அவர் பானுவிடம் தெரிவித்ததோடு. பின்னர் பொட்டு அம்மானுக்கும் அறிவித்தார்.
இந்த செய்தியை இடைமறித்துக்கேட்ட இராணுவத்தினர், தீபன் தன்னுடைய போராளிகள்மீது கொண்டுள்ள விசுவாசத்தையும், அவர்களுக்காக உயிர் விடவும் தயாராகவுள்ள விருப்பத்தையும் எண்ணி ஆச்சரியமடைந்தார்கள்.
தீபனின் நடத்தை, இராணுவத்தின் உயர் படையணியினரிடையே உள்ள அதிகாரிகள் பலரினதும் பாராட்டுக்கு இலக்கானது.
பொட்டு அம்மான், விதுஷா
புலனாய்வுப் பிரிவின் தலைவர் பொட்டு அம்மானுக்கும் பெண் புலித் தலைவர் விதுஷாவுக்கும் இடையே நடைபெற்ற மற்றொரு உரையாடலை இடைமறித்துக் கேட்டபோது, அவள் அவசரமாக உணவு விநியோகத்தையும் படை உதவியையும் கோரிப் புலம்புவதை கேட்க முடிந்தது.
மிகவும் விரக்தியுற்ற நிலையிலிருந்த பொட்டு, கிட்டத்தட்ட அழுகை வெடிக்கும் குரலில் தனது அனைத்து முயற்சிகளும் தோற்றுப்போய் விட்டன என்றும் தங்களால் இந்த தடையைத் தாண்டி ஊடுருவ முடியவில்லை என்றும் சொல்லியிருந்தார்.
முற்றுகைக்கு உட்பட்டிருந்த புலிகளின் தலையெழுத்து சுவரின் மேலெழுதியதுபோல மரணத்தை விடாப்பிடியாக உறுதிப்படுத்தியது.
தீபன் தன்னுடைய அங்கத்தவர்களுக்காக தன்னையே தியாகம் செய்திருந்த போதிலும், பானுவுடன் தப்பியவர்களைத் தவிர எஞ்சியிருந்த தீபனின் முற்று முழுதான கட்டளைக்கு உட்பட்டிருந்த புலிகள் அவர்களைப்போல அதிருஷ்டம் செய்திருக்கவில்லை.
ஆபத்தான சூழ்நிலை இருந்தபோதிலும், தீபன் வழி நடத்திய புலிகள் மூன்று நாள் முற்றுகையையும் தொடர்ந்து தாக்குப் பிடித்து வந்தனர். புலிகள் உணவு, நீர், மற்றும் மருத்துவ வசதிகள் கிடைக்காமல் தவித்தனர்.
இருந்தபோதிலும் முற்றுகைக்கு உட்பட்டிருந்த புலிகள் தளர்ந்து விடவில்லை.
புலிகளை சரணடையச் சொல்லி ஒலிபெருக்கிகள் மூலம் தமிழில் வேண்டுகோள்கள் விடப்பட்டன. ஆனால் பெரும்பான்மையான புலிகள் சரணடைய விடுத்த அழைப்புகளை கவனத்தில் கொள்ளவேயில்லை.
பல்வேறு சமயங்களிலும் சிறு குழுக்களாக 116 புலிகள் இராணுவத்தினரிடம் சரணடைந்தனர். ஆனால் மற்றவர்கள் எல்.ரீ.ரீ.ஈயின் துணிச்சலான மரபுப்படி அளவுகடந்த முரண்பாடுகளுக்கு மத்தியிலும் முழங்காலில் மண்டியிட்டு உயிர் வாழ்வதைக் காட்டிலும், தங்கள் கால்களில் நின்று சாவதே மேல் என்ற எண்ணத்துடன் எதிர்த்துப் போரிட்டனர்.
ஏப்ரல் 3ம் திகதி நள்ளிரவுடன் போராட்டத்தின் தன்மை மாற்றமடைந்தது. விமானங்கள் மற்றும் உலங்கு வானூர்திகள் மூலம் பாரிய வான்வழி குண்டுத் தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டன. தொடர்ச்சியான எறிகணைத் தாக்குதல்களும் இடம் பெற்றன. ஏப்ரல் 4ந்திகதி முழுவதும் கிட்டத்தட்ட 30,000 க்கும் மேற்பட்ட எறிகணைகள் ஏவப்பட்டதாகத் தெரிகிறது.
ஏப்ரல் 5 ந்திகதி ஞ}யிறுடன் இவை அனைத்தும் முடிவடைந்ததுடன், இராணுவத்தினர் படிப்படியாக எல்.ரீ.ரீ.ஈயினரின் உடல்களைக் கண்டெடுத்து அவற்றை அடையாளம் கண்டு வரலாயினர்.
திங்கட்கிழமைக்குள் சுமார் 525 உடல்களைக் கண்டெடுத்ததுடன் அவற்றில் கிட்டத்தட்ட 60 உடலகள் அடையாளம் காணப்பட்டன. அநேகமான புலிகள் சயனைட் குப்பிகளைக் கடித்து அதன் உள்ளடக்கத்தை விழுங்கியது மூலம் உயிரிழந்திருந்தனர்.
திங்கட்கிழமையளவில் மேலும் 100 உடல்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டன. அவற்றில் சுமார் 60 உடலகள் உப்பிய நிலையில் வயல் ஒன்றில் கிடந்து கண்டெடுக்கப் பட்டிருந்தன.
மற்றைய 40 உடல்களும் போராளிகள் மறைவிடம் தேடி ஒளிந்திருந்த இரண்டு சிறிய கட்டிடங்களுக்கு உள்ளிருந்து கருகிய நிலையில் கண்டெடுக்கப் பட்டிருந்தன.
குறைந்தது 18 – 20 காயமடைந்த போராளிகள் உயிரோடு பிடிபட்டனர். அவர்களில் சிலர் உயர்மட்ட வரிசையில் உள்ள புலிகள் ஆவர். தற்காலிக குழியொன்றில் இலை தழைகளால் தங்களை மறைத்துக் கொண்டு ஒளிந்திருந்த மூன்று பெண்களும் கண்டு பிடிக்கப் பட்டனர்.
தீபன் மற்றும் விதுஷா உட்பட இறந்த புலிகள் சிலரது புகைப்படங்களை இராணுவம் வெளியிட்டிருந்தது.
இறந்த புலிகளின் உடல்களை வரிசையாக கிடத்தி வைத்து எடுக்கப்பட்ட சில புகைப்படங்களும் வெளியாகியிருந்தன.
அந்தப் படங்களில் காட்டப்பட்டிருந்த உடல்களின் நிலை படு பயங்கரமாக இருந்தது. இது பலத்த சந்தேகத்துக்கு இட்டுச்சென்றது. புலம்பெயர் நாடுகளிலிருந்த புலிகளின் ஆதரவு சக்திகளிடமிருந்து,
எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினை தோற்கடிக்க எரி குண்டுகள், மற்றும் நச்சு வாயு உட்பட இரசாயன ஆயுதங்கள் பயன்படுத்தப்பட்டன என்கிற குற்றச்சாட்டுகள் எழத்தொடங்கின.
எப்படியாயினும் சில இந்திய பகுப்பாய்வாளர்கள், இந்த தோல்வியானது, வெற்றிகரமான எதிர் தாக்கங்களை வலுப்படுத்தும் படையினரின் திட்டமிட்ட மரபார்ந்த உதாரணமாக தோன்றுகிறது என்கிற ஐயப்பாட்டையே இத்தகைய குற்றச்சாட்டுகள் வெளிப்படுத்துகின்றன எனத் தெரிவித்தார்கள்.
மற்றைய தகவலறிந்த வட்டாரங்கள், நச்சு வாயு இல்லை என்று தீர்ப்பளித்து ஆனால் வெள்ளைப் பொஸ்பரஸ் குண்டுகள் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம் என ஆலோசனை வழங்கின.
இராணுவ முன்னரங்குகளில் இத்தகைய குண்டுகளைப் பயன்படுத்துவதற்கு தடை விதிக்கப் படவில்லை, ஆனால் பொதுமக்களுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்துவதை கடுமையாக தடைசெய்யப் பட்டுள்ளது.
முற்றுகை சமயங்களில் உள்ளே மறைந்திருக்கும் பிடிவாதமான போராளிகளை கிளறி வெளிக் கொணர்வதற்கு இவைகள் பயன்படுத்தப் படுகின்றன. பலூஜா ,ஈராக், போன்ற இடங்களில் அமெரிக்காவும், குரொஸ்னி, செச்சினியா போன்ற இடங்களில் ரஷ்யாவும், லெபனானின் பெய்ரூட்டில் இஸ்ரேலியர்களும் இத்தகைய எரி குண்டுகளைப் பயன்படுத்தியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது.
அமெரிக்கா கொரியா, மற்றும் வியட்னாம் போன்ற இடங்களில் இதனை பாவித்துள்ளது, அதேவேளை குர்தீஸ் மககளுக்கு எதிராக சதாம் ஹ_சைன் இதனைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.
இவைகள் இரசாயன ஆயுதங்கள் என்கிற பிரிவின் கீழ் வகைப்படுத்தப் படவில்லை. படங்களில் காட்சி தரும் கொல்லப்பட்ட புலிகளின் உடலகள் “வில் பீற்” என அழைக்கப்படும் இந்த வெள்ளை பொஸ்பரஸ் குண்டுகள் பாவிக்கப் பட்டிருக்கலாம் என்பதை அடையாளப் படுத்துகின்றன.
கண்டெடுக்கப்பட்ட இந்த உடல்கள் அவசரமான முறையில் தகனம் செய்யப்பட்டதும் மேலும் சந்தேகத்தை தூண்டியது. பாதுகாப்பு நிறுவனம் இந்தக் குற்றச்சாட்டுகளை முற்றாக மறுத்தது. அவசரமாக தகனம் செய்யப்பட்டதற்கு அந்த உடல்களின் பழுதடைந்த நிலையே காரணம் என அது தெரிவித்தது.
இந்த முன்னேற்றங்களைத் தவிர, மூத்த தளபதி சொர்ணம் கடும் காயங்களுக்கு ஆளானதுடன் மற்றொரு தலைவரான லோரன்சும் முந்தைய அனர்த்தங்களினால் சிறு காயங்களுக்கு உட்பட்டிருந்தார்.
ஆனந்தபுரத்தில் ஏற்பட்ட தோல்வியின் விளைவாக எல்.ரீ.ரீ.ஈ, மூன்று 130 மி.மீ அட்டிலெறி, ஒரு 85 மி.மீ பவுண்டர், ஐந்து 81 மி;மீ மோர்ட்டார், நான்கு 12.7 மி;மீ விமான எதிர்ப்பு துப்பாக்கிகள் மற்றும் முந்தைய சண்டைகளின்போது அட்டிலறியைப் போலவும் மற்றும் விமான எதிர்ப்பு துப்பாக்கி போலவும் பயன்படுத்தலாம் என நிரூபித்த மிகவும் நுண்ணிய சிறிய ஆயுதமான 30 மிமீ பல்குழல் மிதித்தியக்கும் துப்பாக்கி உட்பட அநேக ஆயுதங்களையும் இழந்தது.
இந்த பல்குழல் மிதித்தியக்கும் துப்பாக்கியில் 30 மி.மீ குழாய்கள் நான்கு பொருத்தப் பட்டிருக்கும், ஒரு பல்குழல் ராக்கட் எறிகணையைப்போல ஒரே சமயத்தில் இந்த நான்கு குழாய்கள் வழியாகச் சுட முடியும்.
அதன் அடிப்பாகத்தில் உள்ள மிதியை காலால் சுழற்றுவதன் மூலம் அதனை சுடுவதற்கு பயன்படுத்தலாம். இராணுவ ஆய்வாளர்களின் கருத்துப்படி ஆனந்தபுரத்து தோல்வியானது, எல்.ரீ.ரீ.ஈ யினால் உருவாக்கப்பட்டிருந்த உறுதியான இறுதி நிலைப்பாட்டிற்கு ஒரு பாரிய திருப்பு முனைபோலவே அமைந்துள்ளது.
இப்போதிருந்து கொஞ்சக் காலமாக இராணுவப் படைகள், எல்.ரீ.ரீ.ஈயிடமிருந்து பாரிய எதிர் தாக்குதலை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தன.
எதிர் நோக்கிய அந்த எதிர் தாக்குதல், எல்.ரீ.ரீ.ஈ திட்டமிட்டபடி நடந்திருந்தால் இராணுவத்துக்கு மிகப்பெரிய அதிர்ச்சி கிடைத்திருக்கும்.
வஞ்சனையாக அட்டவணைகள் மாறிப்போய், எதிர்பார்த்திருந்த தாக்குதலை இராணுவம் வெற்றிகரமாக முறியடித்து விட்டது எல்.ரீ.ரீ.ஈயினால் எதிர்பார்க்கப்பட்ட எதிர்தாக்குதலுக்கு முன்பாக இராணுவம் முந்திக்கொண்டதால், எதிர்பார்த்த விளைவுகளுக்குப் பதிலாக சற்றும் எதிர்பார்க்காத வெற்றிகள் கிட்டியதுடன் அதனை முறியடிக்கவும் இராணுவத்தால் முடிந்தது.
இந்த முயற்சியினால் எல்.ரீ.ரீ.ஈ ஒருபோதும் சரிசெய்யப் படாத அளவுக்கு, பாரியளவில் தீர்க்க முடியாத ஒரு பின்னடைவை அடைந்துள்ளது.
– டி.பி.எஸ்.ஜெயராஜ்