தொழிற்சங்க உரிமைகள் மீதான அநீதிகளுக்கு எதிரான போராட்டங்கள் மற்றும் வேலைநிறுத்தங்களுடன் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட தொழிலாள வர்க்கம், இன்னும் சில படிகள் மேலே சென்று ஹர்த்தாலில் கவனம் செலுத்தியது.
தொழிற்சங்கப் போராட்டங்களில் இதுவரை பங்கேற்காத பொது மக்கள் ஹர்த்தாலுக்கு பங்களித்தனர். 69 ஆண்டுக்கு முன் நடந்த ஹர்த்தால் குறித்த வரலாற்றுப் பதிவு.
69 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு 1953 ஆகஸ்ட் 12 அன்று நடந்த சம்பவம்.
இது இலங்கை தொழிலாளர் வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்திடமிருந்து 1948 ஆம் ஆண்டு அடைந்த விடுதலைக்குப் பிறகு நடந்த முதல் வெகுஜன எழுச்சியும் இதுவாகும்.
இந்த எழுச்சிக்கான உடனடி காரணம், காலனித்துவத்துக்குப் பிந்தைய இலங்கையில் பொருளாதார, சமூக மற்றும் கலாசார சுதந்திரத்தை மீண்டும் நிலைநிறுத்துவதற்கான போராட்டமாக இருந்தது.
மக்களின் உண்மையான தேவைகளை வலியுறுத்தி பொளாதார சீரற்ற தன்மையை எதிர்த்து 1953ஆம் ஆண்டு ஹர்த்தால் ஒன்று நடைபெற்றது.
இது வளர்ச்சியடையாத மற்றும் வீழ்ச்சியடைந்த காலனித்துவ பொருளாதார அமைப்பின் பிரதிபலிப்பாகவும் இருந்தது. சத்துணவு, அரிசி நீக்கம், பள்ளி மாணவர்களின் மதிய உணவு நீக்கம், தபால் கட்டண, ரயில் கட்டண உயர்வு என அனைத்தும் மக்கள் மீது அழுத்தத்தை ஏற்படுத்தியது.
அரிசியின் விலை 25 காசுகளிலிருந்து 70 காசுகளாக உயர்த்தப்பட்டது. போக்குவரத்துக் கட்டண உயர்வு உள்ளிட்ட அத்தியாவசியப் பொருட்களின் விலை உயர்வினால் நகர்ப்புறத் தொழிலாளர்கள் நேரடியாகப் பாதிக்கப்பட்டனர்.
ஆனால் ஹர்த்தாலில் இணைந்த தொழிலாளர்கள், எழுத்தர்கள், ஆசிரியர்கள், விவசாயிகள், மாணவர்கள், அதிகாரிகள், பெண்கள், துறவிகள் என எந்தப் பாகுபாடும் இன்றி ஹர்த்தாலில் இணைந்தனர்.
இதனுடன் தொடர்புடைய செய்தி நாளைய ஹர்த்தாலும்… மகாத்மா காந்தியும்
அப்போது நிதி அமைச்சராக இருந்த ஜே.ஆர்.ஜயவர்த்தனவின் வரவு செலவுத் திட்ட முன்மொழிவுகள் மீதான எதிர்ப்புகள், ஜூலை 1953 இறுதியில் தீவிரமடைந்தன. கொழும்பு, களனி, அரக்காவில, கம்பஹா, குருநாகல், அனுராதபுரம், வெலிகம, காலி, மாத்தறை, இரத்தினபுரி, மட்டக்களப்பு மற்றும் யாழ்ப்பாணம் ஆகிய இடங்களில் ஆர்ப்பாட்டங்கள், பேரணிகள், கறுப்புக் கொடி ஏற்றுதல், மதிய உணவு நேரப் போராட்டம், மறியல் போராட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன.
கலாநிதி எஸ்.ஏ.விக்கிரமசிங்க தலைமையிலான இலங்கைக் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியும், கலாநிதி என்.எம்.பெரேரா தலைமையிலான லங்கா சமசமாஜக் கட்சியும், பிலிப் குணவர்த்தன தலைமையிலான புரட்சிகர லங்கா சமசமாஜக் கட்சியும் இந்த ஹர்த்தாலை முன்னெடுத்தன.
இலங்கை தொழிற்சங்க சம்மேளனத்தின் அனுசரணையில் 1953 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 20 ஆம் திகதி நடைபெற்ற கூட்டு தொழிற்சங்க கூட்டத்தில் ஹர்த்தால் தீர்மானம் எடுக்கப்பட்டது. ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் மக்கள் விரோதக் கொள்கைகளுக்கு எதிராக நாடு தழுவிய ரீதியில் ஒரு நாள் அடையாள வேலை நிறுத்தப்போராட்டமும், எதிர்ப்புப் பிரசாரமும் நடத்த தீர்மானிக்கப்பட்டது.
ஒரு ஒத்திகையாக, ஆயிரக்கணக்கான துறைமுகத் தொழிலாளர்கள் 1953 ஜூலை 21 அன்று முதல் வேலைநிறுத்தத்தைத் தொடங்கி மூன்று மணி நேரம் அடையாள வேலை நிறுத்தத்தில் ஈடுபட்டனர். இரத்மலானையிலும் ஆயிரக்கணக்கான ரயில்வே ஊழியர்கள் அதிகாரிகளின் அலுவலகத்தை முற்றுகையிட்டு அன்றைய தினம் ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டனர்.
பேலியகொட வாலிபர் சங்கம் 60,000 கையெழுத்துக்கள் அடங்கிய மனுவொன்றை பிரதேச பாராளுமன்ற உறுப்பினரிடம் கையளித்தது.
அன்றும் வழமைபோல இந்தப் போராட்டங்களை அரசாங்கத்துக்கு எதிரான நாசவேலை என்றும் சொல்லப்பட்டது.
அரசின் நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக எதிர்க்கட்சிகள் மற்றும் தொழிற்சங்கங்களின் கூட்டம். எஸ்.டபிள்யூ. ஆர்.டி. பண்டாரநாயக்கா தலைமையில் கோல்ஃப் மைதானத்தில் பெரும் கூட்டத்தை கூட்டியது. 10,000 க்கும் மேற்பட்ட போராட்டக்காரர்களை கண்ணீர் புகை குண்டுகள் மற்றும் தடியடிகளை பயன்படுத்தி கைது செய்த பொலிஸார் பேரணியை தடுத்து நிறுத்தினர்.
இதேவேளை, அரசாங்கத்தின் வரவு செலவுத் திட்ட முன்மொழிவு இரண்டாவது தடவையாக வாசிக்கப்பட்டு, ஆகஸ்ட் மாதம் 7ஆம் திகதி பாராளுமன்றத்தில் விவாதத்துக்கு உட்படுத்தப்பட்டு 23 மேலதிக வாக்குகளால் நிறைவேற்றப்பட்டது.
ஹர்த்தாலுக்கு தொழிற்சங்கங்கள் விடுத்த வேண்டுகோள்படி மருத்துவமனைகள், மருந்தகங்கள் மற்றும் மருத்துவ நிறுவனங்களில் பணிபுரிபவர்களும், அந்த நிறுவனங்களுக்கு உணவு மற்றும் மருந்து வழங்குபவர்களும் அன்றைய தினம் வேலை செய்ய வேண்டும். கறுப்பு பட்டி அணிந்து போராட்டம் நடத்தலாம்.
பொலிஸாரின் தடியடி தாக்குதலையும் மீறி பேராதனை பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் கண்டியில் பேரணியில் ஈடுபட்டனர்.
ஆகஸ்ட் 12 ஆம் திகதி விடிந்தது.வேலைநிறுத்தங்கள், ஆர்ப்பாட்டங்கள், சத்தியாக்கிரகங்கள், போராட்டங்கள் மற்றும் உண்ணாவிரதங்கள் தொடங்கின. பொது பாதுகாப்புக்காக 500 இற்கும் மேற்பட்ட சிறப்பு சுற்றுலா பொலிஸ் படைகளை அழைத்துள்ளதாக அரசு தெரிவித்தது.
கடைகள் அடைக்கப்பட்டுள்ளன. சில இடங்களில் பொலிஸார் வலுக்கட்டாயமாக உடைத்து திறந்துவிட்டனர்.
அரசு மற்றும் தனியார் தொழிற்சாலைகள், பேருந்து, ரயில் சேவைகள் முடங்கின. தொம்பே, அம்பலாங்கொடை, பலப்பிட்டிய, கொஸ்கொட, நுகேகொட மற்றும் பாணந்துறை ஆகிய பகுதிகளில் நிலைமை மேலும் பதற்றமாக காணப்பட்டது. நெடுஞ்சாலைகளில் பெண்கள் சமைக்க ஆரம்பித்தனர். பல நெடுஞ்சாலைகள் அடைக்கப்பட்டன. பல இடங்களில் தண்டவாளங்கள் தடம் புரண்டதால் ரயில் இயக்கம் நிறுத்தப்பட்டது. கிருலப்பனை பகுதியில் பெற்றோல் பவுசர் ஒன்று தீப்பிடித்து வெடித்திருந்தது.
இந்த ஹர்த்தால்கள் மற்றும் போராட்டங்களின் போது, நாட்டின் சிவில் ஆட்சி முற்றாக ஸ்தம்பித்தது. அரசாங்கத்தின் அமைச்சரவை கூட இருந்தது. ஹர்த்தாலின் வெற்றியின் விளைவாக ஆகஸ்ட் 13 மற்றும் 14 ஆகிய திகதிகளில் ஹர்த்தால் போராட்டம் வெடித்தது.
அப்போதைய அரசுக்கு பெரும் நெருக்கடியை இந்த ஹர்த்தால் கொடுக்க அப்போதைய நிதி அமைச்சரான ஜே.ஆர்.ஜயவர்த்தன தனது பதவியை இராஜினாமா செய்தார். போராட்டக்காரர்களுக்கு அது பெரும் வெற்றியானது.
மோதலை எதிர்த்துப் போராடும் காவல்துறை மற்றும் துருப்புக்களுடன் நடந்த மோதலில் பலர் கொல்லப்பட்டனர். அன்று மாலையே அரசாங்கம் அவசர நிலையை அறிவித்தது. கொழும்பு உட்பட பல பகுதிகளில் ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது.
ஹர்த்தாலில் பங்கேற்றதற்காக 499 உள்ளூர் தலைவர்கள் மற்றும் ஆர்வலர்கள் மீது ‘குற்றம்’ சுமத்தப்பட்டது.
பொலிஸ் துப்பாக்கிச் சூட்டில் பலர் இறந்தனர். பலர் காயமடைந்தனர். அரசுப் படைகளுடன் நடந்த மோதலில் இறந்த முதல் நபர் எட்வின். ஆகஸ்ட் 30, 1953 இல் ஒரு கேள்விக்குப் பதிலளித்த பிரதமர் டட்லி சேனநாயக்க, ஆகஸ்ட் 12 மற்றும் 13, 1953 இல் இறந்தவர்களின் எண்ணிக்கை 8 என்று கூறினார்.
