உலகில் எத்தனையோ குழுக்கள் ஆயுதமேந்திப் போராடுகின்றன. ஒவ்வொரு குழுவிற்கும் ஒவ்வொரு நோக்கம். பல குழுக்கள் தமது நோக்கத்தை பெயரில் வெளிப்படுத்த முனையும்.
தமது நோக்கத்தை மற்றவர்கள் இலகுவாக அறிந்து கொள்ளும் வகையில், தத்தமது பெயர்களைத் தெரிவு செய்து கொள்ளும் வழக்கம் உண்டு.
இன்றைய உலகில் அதிகம் பேசப்படும் இயக்கம், இஸ்லாமிய இராச்சியம் ஆகும். இந்தப் பெயரும் நோக்கம் சார்ந்தது தான். உலகின் பரந்துபட்டதொரு நிலப்பரப்பில் இஸ்லாமியர்கள் வாழும் இராச்சியத்தை ஏற்படுத்துதல் என்பது இயக்கத்தின் நோக்கம்.
இந்த நோக்கத்திற்கும், இயக்கத்தின் செயற்பாடுகளுக்கும் இடையிலான முரண் சமகால உலகில் பெரும் விவாதத்திற்குரிய விடயமாக மாறியிருக்கிறது.
இஸ்லாமிய இராச்சியம் இஸ்லாத்திற்கு ஏற்புடையது தானா என்பதும், இஸ்லாமிய இராச்சியத்தை இஸ்லாமிய மக்களின் அடையாளமாகக் கருத முடியுமா என்பதும் விவாதத்தின் மையப்பொருள்.
ஈராக்கிலும், சிரியாவிலும் வலுவாகக் கால்பதித்துள்ள இயக்கம். தான் சரியானதெனக் கருதும் கொள்கைகளையும், கோட்பாடுகளையும் வரித்துக் கொண்டு, அவற்றின் அடிப்படையில் செயற்படும் இயக்கமாக இஸ்லாமிய இராச்சியத்தைக் குறிப்பிட முடியும்.
இதன் இயக்கத்தைத் தீர்மானிக்கும் கொள்கைகளும் கோட்பாடுகளும் இஸ்லாம் போதித்தமைக்கு முரணானவை என்பது இஸ்லாமிய மார்க்க அறிஞர்களின் வாதம்.
இதன் செயற்பாடுகள் இஸ்லாத்திற்கு முரணானவையாக இருந்தாலும், இதன் கோட்பாடுகளின் மூலாதாரம் இஸ்லாம் தான் என்பது மேற்குலக வலதுசாரிகளின் வாதமாக இருக்கிறது.
இவ்விரு கருத்தியல்களுக்கும் இடையிலான மோதல்களின் அடிப்படையில் இன்று உலகெங்கிலும் வாழும் இஸ்லாமியர்கள் மீதான பார்வை தீர்மானிக்கப்படுவதைக் காணக்கூடியதாக இருக்கிறது.
இந்தக் கருத்தியல் மோதல், நபி பெருமானாரின் போதனைகளை நம்பிக்கையுடன் பின்பற்றும் ஒருவரை இஸ்லாமியராக நோக்குவதற்கும், தீவிரவாதியாக முத்திரை குத்துவதற்கும் ஏதுவான பின்புலத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
அமெரிக்காவில் உலக வர்த்தக மைய இரட்டைக் கோபுரங்கள்; தாக்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து, அமெரிக்க மண்ணில் கால் பதித்த ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் தீவிரவாதியாக சந்தேகிக்கப்பட்டார்.
கடந்த ஆண்டு பிரான்ஸின் தலைநகரில் குண்டுகள் வெடித்து, துப்பாக்கி வேட்டுக்கள் தீர்க்கப்பட்டதைத் தொடர்ந்து ஐரோப்பாவில் வாழும் பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள் மீது சந்தேகத்தின் சாயல் படிந்தது.
பாரிஸ் தாக்குதலின் பாணியில், கடந்த வாரம் இந்தோனேஷியத் தலைநகரில் கூட்டாக நடத்தப்பட்ட தாக்குதல் இஸ்லாமியர்கள் மீதான பார்வையை மாற்றியிருக்கிறதா?என்பது முக்கியமான கேள்வி.
முஸ்லிம்கள் யாவரும் ஒன்றாக வாழக்கூடிய பரந்த நிலப்பரப்பு என்பது இஸ்லாமிய போதனைகளில் கூறப்பட்ட விடயமாக இருக்கலாம்.
எனினும், இந்த நோக்கத்தை அடைவதற்கு இஸ்லாமிய இராச்சிய இயக்கம் அனுசரிக்கக்கூடிய நடைமுறைகள் இஸ்லாத்திற்கு பொருந்தாது என்பதை மார்க்க அறிஞர்கள் தெளிவான முறையில் நிரூபித்திருக்கிறார்கள்.
ஒரு இஸ்லாமியர் எவ்வாறு கௌரவமான முறையில் வாழலாம் என்பதை நபி பெருமானார் விபரித்திருக்கிறார்.
அவர் விபரித்த விடயங்களை எல்லாம் இஸ்லாமிய இராச்சிய இயக்கம் எவ்வாறு மீறுகிறது என்பதை மார்க்க அறிஞர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.
அப்பாவிகள், கைதிகள், தூதுவர்கள் போன்றவர்களைக் கொல்வதும், பெண்கள், சிறுவர்கள் ஆகியோரின் உரிமைகளை மறுப்பதும், மற்றவர்களை அடிமையாக நடத்துவதும், சடலங்களை சிதைப்பதும், கல்லறைகளை நிர்மூலமாக்குவதும், ஏனைய மதங்களைப் பின்பற்றும் மக்களை துன்புறுத்துவதும் இஸ்லாத்தில் தடை செய்யப்பட்டிருக்கிறது.
இஸ்லாமிய இராச்சியம் என்று தம்மைக் கூறிக் கொள்ளும் இயக்கம் இத்தகைய செயல்களை வெளிப்படையாக செய்து வருவதை மார்க்க அறிஞர்கள் தெளிவாக வலியுறுத்தியிருக்கிறார்கள்.
அது தவிரவும், இஸ்லாமிய இராச்சியத்தை உலக முஸ்லிம்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அமைப்பாக கருத முடியாது என்பதையும் அவர்கள் விபரித்துள்ளார்கள்.
ஒரு பிராந்தியத்தில் இஸ்லாமிய இராச்சியம் அமைக்கப்பட வேண்டுமாயின், அந்தப் பிராந்தியத்தில் வாழும் முஸ்லிம்களின் இணக்கப்பாடு அவசியம்.
எந்த விடயத்திற்கு எதிராகவும் பத்வா பிறப்பிக்க வேண்டுமானால், சமயம் பற்றிய தீர்க்கமான அறிவு அவசியம்.
அல்குர்ஆனை முழுமையாக புரிந்து கொள்ளாமல் ஒரு வாசகத்தை மாத்திரம் பொறுக்கியெடுத்து, தமக்கு ஏற்றவாறு அர்த்தம் கற்பித்து அதன் அடிப்படையில் செயற்படுவதும் தவறானது.
இந்தத் தவறுகளை சளைக்காமல் செய்யும் இஸ்லாமிய இராச்சிய இயக்கத்திற்கு, இஸ்லாம் என்ற பெயர் சூட்டியதே தவறான விடயம் என்பதை மார்க்க அறிஞர்கள் கூறி வந்திருக்கிறார்கள்.
இஸ்லாத்தை வன்முறையின் மதமாக சித்திரிக்கும் நோக்கம், மேற்குலகின் அரசியல் நலன்சார்ந்த தேவையாகும்.
இந்த நோக்கத்தின் மத்தியில், மிதவாத முஸ்லிம்களின் தர்க்க ரீதியான விளக்கங்கள் எடுபடுவதில்லை.
தம்மை இஸ்லாத்தின் பெயரால் அழைத்துக் கொள்ளும் இயக்கம் வன்முறைகளைக் கட்டவிழ்த்து விடும் சந்தர்ப்பத்தில், இது இஸ்லாத்தின் தவறு என்ற பிரசாரம் தீவிரம் பெறும்.
இந்தப் பிரசாரம், வெளிப்படையானதாக இருப்பதில்லை. பெரும்பாலும், இஸ்லாமியர்கள் மீதான எதிர் நடவடிக்கைகள் ஊடாக வெளிப்படும்.
இது நேரடியாகவோ, மறைமுகமாகவோ எல்லா நாடுகளிலும் பரவியிருப்பதைக் காணலாம்.
இதற்கு மிகச்சிறந்த உதாரணம், இலங்கையின் சமீபத்திய சிங்ஹ லே பிரசார இயக்கம்.
இஸ்லாமிய இராச்சியம் சுயபிரகடனம் செய்து கொண்ட பெயரின் மூலம் அந்த இயக்கத்தை விபரிக்க முற்படும் எவரும், கடந்த வாரம் இந்தோனேஷியத் தலைநகரில் மேற்கொள்ளப்பட்ட தாக்குதலை அவதானிக்க வேண்டும்.
இம்முறை இஸ்லாமிய இராச்சிய இயக்கம் இலக்கு வைத்திருப்பது அமெரிக்காவை அல்ல. ஐரோப்பாவைச் சேர்ந்த வேறெந்த நாட்டையும் அல்ல.
சனத்தொகையில் கூடுதலான முஸ்லிம்களைக் கொண்ட நாடுகளின் பட்டியலில் இரண்டாவது இடத்திலுள்ள நாட்டையாகும்.
இந்தத் தாக்குதலில் இந்தோனேஷிய பொலிஸ் உத்தியோகத்தரும், கனேடிய பிரஜையும் கொல்லப்பட்டார்கள்.
தாக்குதலை நடத்த வந்த ஆயுதபாணிகளுக்குத் தெளிவான திட்டம் எதுவும் இருக்கவில்லை என்பது, இலக்கு குறித்த அவர்களின் தடுமாற்றத்தில் தெரியவந்ததாக பொலிஸார் தெரிவித்தனர்.
எனினும், பாரிஸ் நகர தாக்குதல் பாணியை பின்பற்றும் நோக்கம் ஆயுததாரிகளுக்கு இருந்ததாகத் தெரிகிறது எனவும் பொலிஸார் கூறுகின்றனர்.
இதனையும் தர்க்க ரீதியாக ஆராய வேண்டும். பாரிஸ் தாக்குதலில் பலியானவர்களின் எண்ணிக்கை 130ஐத் தாண்டுகிறது.
ஆயுததாரிகளின் நோக்கம் வெற்றி பெற்றிருந்தால், ஜகார்த்தாவிலும் கூடுதலான மரணங்கள் சம்பவித்திருக்கக்கூடும். அங்கு முஸ்லிம்களே மரணித்திருப்பார்கள்.
இந்தோனேஷிய அரசாங்கம் அங்கீகரிக்கவில்லை என்பதாலோ, இந்தோனேஷியாவில் இருப்பது மதச்சார்பின்மையை வலியுறுத்தும் அரசியல் யாப்பு என்பதாலோ, இங்கு முஸ்லிம்களைக் கொல்ல முடியுமா? அப்பாவி முஸ்லிம்களைக் கொல்வது தான் இஸ்லாமிய இராச்சியத்தின் நோக்கம் என்றால், அதனை இஸ்லாத்திற்காக போராடும் இயக்கமாகக் கருத முடியுமா?
இன்றைய உலக அரசியலில் இஸ்லாத்தின் பெயரை வரித்துக் கொண்டு இயங்கும் ஆயுதபாணி இயக்கங்களின் அடிப்படையில், இஸ்லாத்தை வன்முறை மதமாகவும், இஸ்லாமியர்களை தீவிரவாதிகளாகவும் சித்தரிக்க முனைபவர்கள், இந்தக் கேள்விகள் பற்றி சற்று ஆழமாக சிந்திப்பது அவசியம்.