ஆட்சி மாற்றத்துக்குப் பின்னர், பாதுகாப்பு ஒத்துழைப்பு விடயத்தில் இலங்கைக்கும் இந்தியாவுக்கும் இடையில், அதிகளவு நெருக்கத்தை ஏற்படுத்திய போதிலும், போர் விமானக் கொள்வனவு விவகாரம் அந்த நெருக்கத்தின் உறுதித்தன்மை மீது கேள்வியை எழுப்ப வைத்திருக்கிறது.
பாகிஸ்தானிடமிருந்து, ஜே.எவ்.- -17 போர் விமானங்களை இலங்கை விமானப்படை கொள்வனவு செய்ய விரும்பிய போது, இந்தியாவிடம் இருந்து அதற்குக் கிளம்பியிருக்கும் எதிர்ப்புத் தான் இந்த சந்தேகத்தின் அடிப்படை.
சீனாவினால் வடிவமைக்கப்பட்ட, பாகிஸ்தானின் கம்ரா தொழிற்கூடத்தில் தயாரிக்கப்படும், ஜே.எவ்- -17 போர் விமானங்கள், அமெரிக்காவின் எவ்- -16 போர் விமானங்களுக்கு இணையான தொழில்நுட்பத்தரம் மற்றும் வசதிகளைக் கொண்டவை.
இந்தப் போர் விமானங்களை வாங்கி, இலங்கை விமானப்படை தமது போரிடும் ஆற்றலை தரமுயர்த்திக் கொள்ள முற்பட்ட வேளையில் தான், இந்தியா அதற்கு முட்டுக்கட்டை போட்டிருக்கிறது.
இந்தியாவின் எதிர்ப்பு இல்லாவிட்டால், பாகிஸ்தான் பிரதமர் நவாஸ் ஷெரீப் அண்மையில் கொழும்பு வந்திருந்த போது, இந்தப் போர் விமானக் கொள்வனவு உடன்பாடும் கையெழுத்திடப்பட்டிருக்கும்..
இந்தியத் தரப்பில் தெரிவிக்கப்பட்ட எதிர்ப்பும், அங்கிருந்து அனுப்பி வைக்கப்பட்டதாக கூறப்படும் இராஜதந்திரக் குறிப்பும், அந்த உடன்பாடு கையெழுத்திடப்படும் விடயத்தை அப்படியே நிறுத்தி வைக்கச் செய்திருக்கிறது.
பாகிஸ்தான் போர் விமானங்களை வாங்குவதற்கு இந்தியா ஏன் எதிர்ப்புத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்ற சந்தேகம் பலரிடமும் காணப்படுகிறது.
இந்தியாவின் போட்டி நாடாக, இருப்பதால் தான், பாகிஸ்தானிடம் இருந்து போர் விமானங்களை கொள்வனவு செய்யக் கூடாது என்று இந்தியா அதிகாரத் தொனியில் கூறியதாகப் பலரும் நினைக்கின்றனர். உண்மை அதுவல்ல.
அவ்வாறு இந்தியா நினைத்திருக்குமானால், ஏற்கனவே விடுதலைப் புலிகளுக்கு எதிரான போரின் போது, பாகிஸ்தானிடம் ஆயுதங்களை வாங்கிக் குவித்த போதே, அதனைத் தடுத்திருக்கும்.
அப்போது இந்தியா அவ்வாறு செய்யாததற்கு வேறு புறக்காரணிகளும் இருந்தன என்பதை மறுக்க முடியாது.
இப்போது, பாகிஸ்தானிடம் ஜே.எவ்- -17 போர் விமானங்களை இலங்கை வாங்குவதை இந்தியா விரும்பாததற்கு, தமது எதிர் நாட்டுடன் இலங்கை பாதுகாப்பு உறவுகளை வைத்திருப்பதை விரும்பாதமை மட்டும் தான் காரணமல்ல. இலங்கையுடன் பாதுகாப்பு உறவுகளை பாகிஸ்தான் வைத்திருப்பதை இந்தியா எதிர்க்கவில்லை.
பிராந்திய நாடுகளுக்கிடையில் பாதுகாப்பு உறவுகள் என்பது தவிர்க்க முடியாத ஒன்று என்பதை இந்தியா அறியும்.
எனவே, பாகிஸ்தானுக்கும் இலங்கைக்கும் இடையிலான பாதுகாப்பு உறவுகளை இந்தியா எதிர்க்கவோ -தடுக்கவோ இல்லை.
பாகிஸ்தானிடம் இருந்து ஜே.எவ். -17 போர் விமானங்கள் கொள்வனவு செய்யப்படுவதை மட்டும்தான் இந்தியா எதிர்க்கிறது.
இதில் ஆயுத விற்பனைப் போட்டி என்று எதுவும் கிடையாது. அவ்வாறு வெளியான செய்திகள் அனைத்தும் தவறானவை.
அதாவது, இந்தியாவின் தேஜஸ் போர் விமானங்களை வாங்குமாறு இந்தியா அழுத்தங்களைக் கொடுப்பதாக முன்னர் சில ஊடகங்களில் செய்திகள் வெளியாகின.
ஆனால், தேஜஸ் போர் விமானங்களை இன்னமும் இந்திய விமானப்படையே இணைக்கவில்லை. அவை இன்னமும் வணிக ரீதியான உற்பத்திக்கே தயாராகவில்லை.
இன்னமும் தரமேம்பாட்டு ஆய்வுக்கான நிலையிலேயே தேஜஸ் போர் விமானங்கள் இருக்கின்றன.
ஆனால், பாதுகாப்புத் தளபாட உற்பத்தியை அடுத்த கட்டத்துக்கு அதாவது ஏற்றுமதி நிலைக்கு கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்பதில் இந்தியப் பிரதமர் நரேந்திர மோடி அரசாங்கம் உறுதியாக இருக்கிறது.
அதற்காக இன்னமும், தரமேம்பாடு முழுமையடையாத, இந்திய விமானப்படையே பயன்படுத்தாத போர் விமானங்களை வாங்க வேண்டும் என்று இந்தியாவினால் ஒருபோதும் இலங்கைக்கு அழுத்தங்களைக் கொடுக்க முடியாது.
ஆயுத விற்பனைப் போட்டியும் இல்லை என்றால், எதற்காகத் தான் இந்தியா இந்த அழுத்தங்களைக் கொடுத்திருக்கிறது? அதற்கு இரண்டு காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன.
இந்த இரண்டுமே இந்தியாவின் தற்காப்பு நோக்கங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை.
போரில்லாத சூழலில் இலங்கை விமானப்படை அதிநவீன போர் விமானங்களைக் கொண்டதாக வலுப்படுத்தப்படுவதை இந்தியா விரும்பவில்லை என்பது முதலாவது காரணம்.
பாகிஸ்தான் போர் விமானங்களை இலங்கை விமானப்படை கொள்வனவு செய்தால், அதனைச் சாட்டாக வைத்துக் கொண்டு, சீனா தனது பாதுகாப்பு நலன்களை அடைய முனையலாம் என்பது இரண்டாவது காரணம்.
மூன்று வாரங்களுக்கு முன்னதாக, இந்தப் போர் விமானக் கொள்வனவு குறித்து, இந்தியாவிடம் இருந்து இலங்கைக்கு ஒரு இராஜதந்திர செய்தி அனுப்பப்பட்டதாக கடந்த ஞாயிறன்று வெளியான இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் இதழில், எழுதியிருந்தார் நிருபமா சுப்ரமணியன்.
எந்த கடிதத் தலைப்போ, கையெழுத்தோ இடப்படாமல், வெள்ளைத்தாளில் சில விபரங்கள் அந்தக் குறிப்பில் கூறப்பட்டிருந்ததாம்.
அதில், போர் முடிவுக்கு வந்து விட்ட இந்தச் சூழ்நிலையில், இலங்கை விமானப்படை நவீன போர் விமானங்களைக் கொள்வனவு செய்ய வேண்டிய தேவை இல்லை என்ற விபரம் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளதாகக் கூறப்படுகிறது.
இது ஒரு முக்கியமான விவகாரம். போரைக் காரணம் காட்டி இலங்கை தனது படை வலிமையை அதிகரித்துக் கொண்டதைப் போன்று இனிவரும் காலங்களிலும், செய்யக் கூடாது என்ற உட்பொருளை அது உணர்த்தியிருக்கிறது.
தனக்கு அருகில் உள்ள ஒரு குட்டி நாடு, அதிநவீன ஆயுத தளபாடங்களைக் கொண்டதாகப்பலமடைவதை இந்தியா விரும்பவில்லை என்று அதனை எடுத்துக் கொள்ளலாம்.
இந்தியா அயலில் இருக்கும்போது, இலங்கையின் பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்படாது என்பதாகவும் இதனைப் பார்க்கலாம்.
இலங்கையின் பாதுகாப்பு தனது கைக்குள் இருப்பதை இந்தியா விரும்புகிறது என்பதை இதன் மூலம் உணர முடிகிறது.
அதேவேளை, நவீன போர்த்தளபாடங்களுடன் இலங்கைப் படைகள் பலப்படுத்தப்படுவது தமது பாதுகாப்பு நலன்களுக்கு குந்தகமாக அமையலாம் என்று இந்தியா கருதுகிறதா என்ற சந்தேகத்தையும் ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
ஏற்கனவே, பங்களாதேஷுக்கும் இந்தியாவுக்கும் இடையிலான உறவுகளில் இடைவெளி ஏற்பட்டிருந்த ஒரு கட்டத்தில், சீனாவிடம் இருந்து ஆறு மிங் ரகத்தைச் சேர்ந்த நீர்மூழ்கிக்கப்பல்களை வாங்க அந்த நாடு திட்டமிட்டிருந்தது.
ஏன் தடுக்கிறது இந்தியா?
அதற்கான கொள்வனவு பேரங்களும் நடந்து கொண்டிருந்த போது, பங்களாதேசஷுடன், இந்தியா பேச்சு நடத்தியது.
அதன் விளைவாக, இரண்டு நீர்மூழ்கிகளை மட்டும் சீனாவிடமிருந்து வாங்க முடிவெடுத்தது பங்களாதேஷ்.
அதற்குப் பதிலாக, ரஷ்யாவிடம் இருந்து 3 கிலோ ரக நீர்மூழ்கிகளை வாங்கிக் கொடுப்பதாக இந்தியா உறுதியளித்தது.
இப்போது, பங்களாதேஷ் கடற்படையினருக்கு ரஷ்ய நீர்மூழ்கிகளைப் பயன்படுத்துவது தொடர்பாக இந்தியாவே பயிற்சி அளிக்கிறது.
ஏன்னென்றால், சீனாவின் ஆயுதங்கள் தன் அருகே மேலாதிக்கம் செலுத்தப்படுவதை இந்தியா விரும்பவில்லை.
இதுபோலத்தான் இலங்கையிலும், பாகிஸ்தானிடம் போர் விமானங்களை வாங்க வேண்டாமென்றும் தடுத்திருக்கிறது இந்தியா.
எத்தகைய புற அச்சுறுத்தல்களை எதிர்கொள்கின்ற போதும், தன் கையை மீறிச் சென்றுவிடக் கூடாது என்ற இந்தியாவின் எதிர்பார்ப்பே இதில் அதிகமாக இருக்கிறது.
இதனால்தான் போரில்லாத நிலையில் போர் விமானங்களை வாங்க வேண்டிய தேவை என்ன என்ற கேள்வியை புதுடில்லி எழுப்பியிருக்கிறது.
அதேவேளை, இலங்கை தனது கைக்குள் தான் இருக்க வேண்டும் என்றோ, நவீன போர்த்தளபாடங்களை வாங்கக் கூடாது என்றோ கருதுமானால், ரஷ்யாவிடம் போர் விமானங்களை வாங்கித் தருவதாகவோ, அதற்கு கடன் உதவி கூடத் தருவதாகவோ இந்தியா கூறியிருக்காது என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.
இனி இரண்டாவது காரணத்துக்கு வருவோம்.
பாகிஸ்தானிடம் இருந்து, ஜே.எவ்.-17 போர் விமானங்களை வாங்கினால், இலங்கை விமானப்படையில் சீனாவின் போர்த்தளபாடங்களின் ஆதிக்கம் மிகையாகி விடும் என்ற கவலை இந்தியாவுக்கு இருப்பது உண்மை.
ஜே.எவ்-17 போர் விமானங்கள் கம்ராவில் உள்ள பாகிஸ்தான் ஏரோநொட்டிக்கல் கொம்பிளக்ஸ்சில் தயாரிக்கப்பட்டவை என்று கூறப்பட்டாலும், அதனை இந்திய பாதுகாப்பு நிபுணர்கள் நம்பவில்லை.
சீனாவின் செங்ட் எயார்கிராப்ட் கோப்பரேசன் தயாரித்த பாகங்கள், பாகிஸ்தான் கொண்டு வரப்பட்டு, தனியே கம்ராவில் அவை ஒருங்கிணைக்கப்படுவதாகவே அவர்கள் கருதுகின்றனர்.
எவ்வாறாயினும், இதையும் சீனத் தயாரிப்பு என்று தான் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்.
ஏற்கனவே விமானப்படையில், எவ்-7 போர் விமானங்கள், கே-8 பயிற்சி விமானங்கள் வை-12, வை-8 போக்குவரத்து விமானங்கள், எம்.ஏ.-60 பயணிகள் விமானங்கள் என்று சீன விமானங்கள் தான் நிறைந்திருக்கின்றன.
இவ்வாறான நிலையில், ஜே.எவ் -17 போர் விமானங்களும் வந்து விட்டால், விமானப்படையே சீனாவின் அச்சில் தான் சுழலுவதாக மாறிவிடும்.
அத்தகையதொரு கட்டத்தில், இலங்கையில் சீனா ஒரு பராமரிப்புத் தளத்தை நிறுவும் வாய்ப்புகள் உருவாகி விடும் என்று இந்தியா அஞ்சுகிறது.
ஏற்கனவே மஹிந்த ராஜபக் ஷ ஆட்சியின் இறுதிக்காலகட்டத்தில் சீனக்குடாவில் விமானப் பராமரிப்புத் தளத்தை அமைக்க சீனாவுக்கு இடமளிக்கப்பட்டது.
அதையறிந்த இந்தியா, உடனடியாக அந்த முயற்சியை தனது இராஜதந்திர அழுத்தங்களின் மூலம் தடுத்து நிறுத்தியது.
அதற்குப் பின்னர், அந்த விமானப் பராமரிப்பு நிலையத்தை ஹிங்குராக்கொடவில் அமைக்கலாம் என்று கேட்ட போதும், சீனா அதற்கு சம்மதிக்கவில்லை.
சீன விமானங்களின் ஆதிக்கம் விமானப்படையின் அதிகரிப்பதை தடுத்தால் தான், இத்தகையதொரு முயற்சிக்கு நிரந்தரமாக தடை போடலாம் என்று இந்தியா கருதுகிறது.
பாகிஸ்தானிடமிருந்து ஜே.எவ்-17 போர் விமானங்களை வாங்கக் கூடாது என்று இந்தியா இதனால் தான் தடுக்கிறது.
அதற்கு சில தொழில்நுட்பக் குறைபாட்டுக் காரணங்களையும் இந்தியா முன்வைத்திருக்கிறது.
எவ்வாறாயினும், இந்தியாவின் இந்த தடுப்பு முயற்சிகள் எந்தளவுக்கு வெற்றி பெறுமென்று தெரியவில்லை.
தற்காலிகமாக இது வெற்றியளித்திருந்தாலும், பாதுகாப்புச்செயலர் கருணாசேன ஹெட்டியாராச்சியின் கருத்து இந்தியாவுக்கு சற்று குழப்பத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும்.
போரில்லாத நிலையில் போர் விமானங்களை ஏன் வாங்க வேண்டும் என்ற கருத்துக்கு அவர், அளித்துள்ள பதில் இந்தியாவுக்கு எரிச்சலூட்டக் கூடியது.
போரில்லாத சூழலிலும் பாதுகாப்புக்கு தேவையான நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டியது அவசியம் என்பது சாதாரண மூலோபாய அறிவுள்ளவர்களுக்கே புரியும் என்று அவர் கூறியிருக்கிறார்.
கொழும்பு- புதுடில்லி இடையில் அவ்வளவு விரைவாக தீர்க்க முடியாத ஒரு பிரச்சினையாகவே மாறும் அறிகுறியைத் தான் இது வெளிப்படுத்தியிருக்கிறது.
ஹரிகரன்-