ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவையின் உயர்ஸ்தானிகர் மிச்செல் பச்லெட் அம்மையாரின் அறிக்கை கடந்த செவ்வாய்க்கிழமை வெளிவந்துள்ளது.
அவர் பதவியில் இருந்து கடந்த மாதத்துடன் விடைபெற்றாலும் இலங்கை தொடர்பாக பல்வேறு விவகாரங்களை அவர் சுட்டிக்காட்டியிருக்கிறார்.
தமிழ் மக்கள் தொடர்பான விவகாரங்கள் சற்றுக் குறைவுதான். தென்னிலங்கை விவகாரங்களே அதிகளவில் வந்துள்ளன.
குறிப்பாக உயிர்த்தஞாயிறு தாக்குதல் விசாரணையில் பலவீனம், பயங்கரவாத தடைச்சட்டத்தின் மீள்பிரயோகம், மாணவத்தலைவர்கள் கைது செய்யப்படல் என்பன பற்றி விரிவாகக் கூறப்பட்டுள்ளன.
தமிழ் மக்கள் பற்றி கூறிய விடயங்களில் பொறுப்புக்கூறல் பற்றிக் கூறிய விடயம் தான் மிகவும் முக்கியமானது.
தேசிய மட்டத்தில் பொறுப்புக்கூறலுக்கான முன்னேற்றம் தோல்வியடைந்த நிலையில் பொறுப்புக்கூறலையும் நீதியையும் நிலைநாட்டுவதற்கான சர்வதேச மட்டத்திலான அணுகுமுறைகளை பேரவையின் உறுப்பு நாடுகள் முன்னெடுக்க வேண்டும் எனக்கூறியிருக்கின்றார்.
ஆனால் எத்தகைய அணுகு முறைகளென எதையும் அவர் குறிப்பிட்டுக் கூறவில்லை.
முன்னைய அறிக்கை ஒன்றில் பேரவைக்கு வெளியே முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும் என்றும் உறுப்பு நாடுகள் தங்கள் நாடுகளின் நீதி முறைப்படியும் விசாரணைகளை மேற்கொள்ள முயற்சிக்க வேண்டும் எனவும் கூறியிருந்தார்.
இந்தத் தடவை உறுப்பு நாடுகள் தங்கள் நாடுகளில் விசாரிக்க வேண்டும் என்பது பற்றி எதுவும் கூறவில்லை.
தமிழ் மக்களைப் பொறுத்தவரை அரசியல் தீர்வு என்கின்ற அடிப்படைப்பிரச்சினை, இனஅழிப்பிற்குப் பொறுப்புக் கூறல் பிரச்சினை, ஆக்கிரமிப்புப் பிரச்சினை, இயல்பு நிலையை கொண்டு வருதல் பிரச்சினை, சிறப்புக்கவனிப்பை வேண்டி நிற்கின்ற அன்றாடப் பிரச்சினை ஆகிய ஐந்து வகைப்பிரச்சினைகளுக்கு முகங்கொடுக்கின்றனர்.
இப்பிரச்சினைகள் உயர்ஸ்தானிகரின் அறிக்கையில் போதியளவு பிரதிபலிக்கப்படவில்லை. தமிழர் விவகாரம் மேலோட்டமாகவே அணுகப்பட்டுள்ளது.
மேலும் மனித உரிமை மீறல் சம்பவங்களுடன் தொடர்புடையவர்கள் தண்டிக்கப்படாமை, பொருளாதாரக்குற்றங்கள் மிதமிஞ்சிய ஊழல் மோசடிகள் என்பவற்றையே தற்போதைய பொருளாதார நெருக்கடிக்கு பிரதான காரணங்களாக அடையாளப்படுத்துகின்றார்.
உண்மையில் இவை உப காரணங்களே ஒழிய பிரதான காரணங்கள் அல்ல. பிரதான காரணம் வரலாற்று ரீதியான இனஒடுக்குமுறையே. இந்தக் காரணம் மிச்செல் அம்மையாருக்கு தெரியாது எனக்கூற முடியாது.
இன ஒடுக்கு முறையே காரணம் எனக்கூறினால் பெருந்தேசியவாதத்துடன் முரண்பட வேண்டிவரும். அவ்விதமான நிலைமை மேற்குலகத்தினதும், இந்தியாவினதும் பூகோள, புவிசார் நலன்களுக்கு எதிரானதாக இருக்கும் என்பதனாலேயே பிரதான காரணி தவிர்க்கப்பட்டுள்ளது எனக்கூறலாம்.
இனஒடுக்குமுறையை ஏற்றுக்கொண்டால் நிலைமாறு காலநீதி பொருத்தமானதாக இருக்காது.
பரிகார நீதியே பொருத்தமானதாக இருக்கும். மேற்குலக இந்திய சக்திகள் அதற்குத்தயாராக இல்லை.
இவற்றை விட உயர்ஸ்தானிகரின் அறிக்கையை நுணுக்கமாக அவதானித்தால் இலங்கை விவகாரங்களை மனித உரிமை விவகாரங்களாக அவர் பார்ப்பது தெளிவாகத்தெரியும்.
தமிழர்களுடன் தொடர்புடைய மனிதஉரிமை விவகாரங்களாக பார்க்கப்பட்டவை தற்போது முழு இலங்கைத்தீவுக்குமான மனித உரிமை விவகாரங்களாகப் பார்க்கப்படுகின்றன.
இதுவரை காலமும் ஜெனிவா விவகாரம் என்பது தமிழர்களுடன் தொடர்புடைய விவகாரமாகவே பார்க்கப்பட்டது.
தற்போது தென்னிலங்கை விவகாரம் பெரிதாகக்காட்டப்படுகின்றது. சுருக்கமாகக் கூறின் சிறிய கோட்டிற்குப்பக்கத்தில் பெரியகோடு கீறப்பட்டுள்ளது.
இதன் நோக்கம் தமிழர் விவகாரம் பற்றிய பேசுபொருளை சர்வதேச மட்டத்திலிருந்து கீழிறக்குவது தான்.
இந்த இடத்தில் தான் ஜெனிவா பற்றி சில கோட்பாட்டு முடிவுகளை தமிழ்த்தரப்பு எடுப்பது அவசியமானது என்று இக்கட்டுரையாளர் கருதுகின்றார்.
அதில் முதலாவது தமிழ் மக்களுக்கு சாதகமான தீர்மானங்களை எடுக்காவிட்டாலும் ஜெனிவா தமிழ் மக்களுக்கு கிடைத்த ஒரு சர்வதேச களம் என்பதை தமிழ்த்தரப்பு மறக்கக்கூடாது.
இதனால் ஜெனிவா தமிழ் மக்களுக்கு சாதகமாகத்தீர்மானங்களை எடுக்க வேண்டும் எனக்கூறுவதை விட தமிழ் மக்களின் விவகாரத்தைப் பேசுபொருளாக்கக் கூடியதொரு மேடை என்றே அதனைக் கருதி அதற்கான செயற்பாடுகளை முன்னெடுக்க வேண்டும்.
ஏறத்தாழ இலங்கைப் பாராளுமன்றத்தினை ஒத்த நிலையை ஜெனிவா கொண்டுள்ளது எனலாம்.
இலங்கைப் பாராளுமன்றத்திற்கு தமிழ்ப் பிரதிநிதிகள் செல்வதால் தமிழ் மக்களுக்கு எதுவும் கிடைத்துவிடப் போவதில்லை.
ஆனால் தமிழ் மக்களின் விவகாரத்தை பேசு பொருளாக்கக் கூடிய மேடையாக பாராளுமன்றம் இருக்கின்றது.
இரண்டாவது அமெரிக்கா தலைமையிலான மேற்குலகம் ஜெனிவாவில் ஆதிக்கநிலையில் உள்ளது.
மனித உரிமைகள் பேரவை ஆணையாளருக்கு சற்று சுயாதீனம் இருந்தாலும் அவரும் அவ் ஆதிக்கத்திற்கு மட்டுப்பட்டவர் தான்.
எனவே தமிழ் மக்கள் தொடர்பாக மேற்குலகம் என்ன அரசியல் நிலைப்பாட்டைக் கொண்டிருக்கின்றதோ அதுவே தமிழர் பற்றிய தீர்மானங்களாக இருக்கும்.
இலங்கைத்தீவு பற்றிய விவகாரங்களில் மேற்குலம் இந்தியாவுடன் இணைந்து செல்வதால் மேற்குலக, இந்திய கூட்டு நலன்களே மனித உரிமைகள் பேரவையின் தமிழர் பற்றிய தீர்மானங்களாக இருக்கும் எனக்கூறலாம்.
எனினும் மேற்குலகத்தையும் இந்தியாவையும் கையாள்வதற்கும் தமிழ் மக்களுக்கும் பல பிடிகள் உள்ளன.
அந்தப் பிடிகளை வலுவான இராஜதந்திரத்துடன் கையாள்வதற்குத் தமிழ்த்தரப்பு தயங்கக் கூடாது.
அதில் பிரதானமானது இலங்கைத்தீவை மையமாகக் கொண்ட பூகோள அரசியலும், புவிசார் அரசியலுமாகும்.
பூகோள அரசியல் அமெரிக்கா தலைமையிலான மேற்குலகத்தின் இருப்புக்கு அவசியமானது. புவிசார் அரசியல் பிராந்திய வல்லரசான இந்தியாவின் இருப்புக்கு அவசியமானது.
உலகலாவிய வகையில் வளர்ந்து வரும் சீனாவின் செல்வாக்கைக்கட்டுப்படுத்த வேண்டுமாயின் இந்து சமுத்திரப்பிராந்தியத்தில் அதன் செல்வாக்கைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
குறிப்பாக கேந்திர மையமாக இருக்கும் இலங்கைத்தீவில் சீனாவின் செல்வாக்கைக்கட்டுப்படுத்த வேண்டும்.
அதற்கு பிரதானமாக துணை புரியப்போவது இலங்கைத்தமிழர்கள் தான். தமிழர்கள் மட்டும் தான் தற்போது இலங்கை ஆட்சி அதிகாரக்கட்டமைப்புக்கு வெளியில் நிற்கின்றனர்.
மேற்குலகம் பெருந்தேசியவாதத்துடன் முரண்படுவதைத் தவிர்ப்பதற்காக தமிழ் மக்களைத் தனியாக பயணிக்க விடாது தனித்தன்மையைத் துறந்து சிங்கள லிபரல்களுடன் இணைந்து பயணிக்கச் செய்வதற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றது.
சுமந்திரன் இதற்காகத் தான் களமிறக்கப்பட்டார். இம்முயற்சி ஒரு போதும் வெற்றிகளைக் கொடுக்கப் போவதில்லை.
இந்தியாவும் பெருந்தேசிவாதத்துடன் மோதுவதை தவிர்ப்பதற்காகவே தமிழர்களின் நலன்களை பின்நிலைக்கு தள்ளி சிங்கள லிபரல்கள் மூலம் முன்செல்லலாமென நினைக்கின்றது எனினும் அது தோல்விகளையே ஏற்படுத்தியுள்ளது.
இவற்றை விட புலம்பெயர் மக்கள் மேற்குலகத்தைக் கையாளக்கூடியவர்களாக உள்ளனர்.
தமிழக மக்கள் இந்திய மத்திய அரசைக் கையாளக்கூடியவர்களாக உள்ளனர். இவையும் தமிழ் மக்களுக்குக் கிடைத்த பிடிகளாகும்.
மூன்றாவது சர்வதேச சமூகம் பல இடைவெளிகள் உள்ளன. சர்வதேச சமூகத்தில் வல்லரசுகள், சிறிய அரசுகள், மனித உரிமைவாதிகள் முற்போக்கு ஜனநாயக சக்திகள், ஊடகவியலாளர்கள் என்பவற்றை உள்ளடக்கிய சர்வதேச சிவில் சமூகம் என்பன உள்ளன.
சர்வதேச அபிப்பிராயத்தை உருவாக்குவதில் சர்வதேச சிவில் சமூகம் வலுவான பங்களிப்பை வழங்குகின்றது.
வனமாகக் கையாண்டால் சர்வதேச சிவில் சமூகம் தமிழ் மக்களின் அரசியல் நிலைப்பாட்டிற்கு பாரிய பங்களிப்பை வழங்கக் கூடியதாக இருக்கும். சர்வதேச அபிப்பிராயத்தை புறந்தள்ளி வல்லரசுகளினால் பெரியளவிற்கு செயற்பட முடியாது.
நான்காவது புலம்பெயர் மக்கள் தமிழ்த்தேசிய அரசியலுக்கு கிடைத்த மிகப் பெரும் வளமாகும்.
இந்த வளத்தை கவனமாக ஒருங்கிணைத்து உச்ச வகையில் செயற்படுத்த வேண்டும். இன்று தமிழ் மக்களின் விவகாரம் தொடர்பாக சர்வதேச மட்டத்தில் சில அடைவுகள் கிடைத்திருக்கின்றது என்றால் அதற்குப்புலம்பெயர் மக்களே காரணமாவார்.
கனடா மத்திய அரசின் இன அழிப்புத் தீர்மானம் இதற்கு நல்ல உதாரணமாகும். ஜெனிவா களத்தையும் கூட சற்றுச்சூடாக வைத்திருப்பவர்கள் புலம் பெயர் மக்களே!
எனவே ஜெனிவா தொடர்பாக தமிழ்த்தரப்பு அதிகம் துவளத்தேவையில்லை.
ஜெனிவா தமிழ் மக்களுக்கு சாதகமாக இன்னமும் வராவிட்டாலும் தமிழத்தரப்பு தொடர்ந்து கதவுகளைத் தட்டிக்கொண்டேயிருக்க வேண்டும்.
சீனா இலங்கைத் தீவில் இருந்து அகலும் வரை ஜெனிவா கோவையை மேற்குலகம் மூடப்போவதில்லை. சுருங்கக் கூறின் சடலம் தற்போதைக்கு அடக்கத்திற்கு செல்லாது.